Van Heukelom city naar Auckland City
14 November 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Wat begon als een leuk idee heeft zich ontwikkeld tot een ervaring om nooit te vergeten.
Voordat ik aan de opleiding Bedrijfskunde en agribusiness aan HAS Hogeschool te ’s-Hertogenbosch begon, wist ik dat ik minimaal een periode van 12 weken in het buitenland moest doorbrengen om daar ervaring op te doen middels een stage. Mijn idee was van begin af aan om deze stage zo ver als mogelijk uit te voeren. Hierbij kwam ik al snel uit bij Nieuw-Zeeland of Australië. Ik weet, dit is niet de verste bestemming die men vanuit Nederland kan bezoeken, maar op die eilanden in de Grote Oceaan is het lastig om een stageplek te vinden. Vandaar dat ik uiteindelijk ben uitgekomen bij Nieuw-Zeeland.
Na eerst zelf diverse interessante bedrijven te contacteren, bleken deze bedrijven geen interesse te hebben in een stagiair. Vandaar dat ik toen de keuze heb gemaakt om een bemiddelingsbureau, StageReizen.nl, in te schakelen. Ondanks dat school ons nadrukkelijk meegaf dat dit geen goed idee zou zijn, heb ik, hoe eigenwijs ik ook ben, deze keuze toch gemaakt. Tegen alle verhalen in die school over dit soort bureaus verteld, bleek dat dit bureau wel te vertrouwen is en niet alleen maar geld te opstrijken. Natuurlijk is het duur betaald, maar ik moest iets. Ik moest en zou mijn stage gaan uitvoeren in Nieuw-Zeeland. Na lange onzekerheid, kreeg ik zo’n 3 weken geleden toch de bevestiging dat ik mijn stage kon gaan uitvoeren in Nieuw-Zeeland. In de 3 weken die volgden, moest werkelijk alles nog geregeld worden. Ik had nog helemaal niks waarmee ik dit avontuur tegemoet kon gaan: geen paspoort, geen creditcard, geen visum, geen ticket, niks verzekerd en ga zo maar door. Het waren dus 3 drukke weken waarin uiteindelijk alles prima geregeld werd.
Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zover. Het avontuur van mijn leven kon eindelijk beginnen. De persoon waarvan vrijwel niemand had verwacht dat hij in z’n uppie naar de andere kant van de wereld zou vertrekken, kon eindelijk zijn koffer inpakken. Op het ticket stond dat ik 30 kilogram aan ruimbagage mee mocht nemen, dus begon ik met het inpakken van mijn koffer. Toen vrijwel alle benodigdheden in de koffer zaten, begon het welbekende gevecht met de overvolle koffer. Met tweeën 10 minuten proppen, passen en meten kon de koffer nog net dicht: het eerste karwei zat erop. Vervolgens moet ik emotionele keuze maken. Zoals sommige wel weten, ben ik heel gehecht aan mijn oude, vertrouwde Kipling tas. Deze tas heeft al zo’n 10 jaar dienst gedaan als schooltas, maar ook tijdens de zomervakantie kreeg deze tas geen welverdiende vakantie. Nee, hij ging zo’n 6 jaar lang mee naar bestemmingen in vrijwel alle Zuid-Europese landen. Maar na goed overleg hebben we besloten dat deze reis te gevaarlijk zou zijn voor mijn Kipling tas. Hij moet nog, hopelijk, 1,5 jaar dienst doen als schooltas voordat hij met pensioen kan, dus kreeg hij nu dan toch echt zijn welverdiende vakantie. Gedurende deze vakantie kan hij herstellen van alle wonden die hij heeft opgelopen tijdens mijn schoolperiode. In ruil voor mijn makker, mocht de welbekende trolley koffer met mij op wereldreis.
De ongeveer 28 uur durende reis ging van Schiphol, via Dubai en Melbourne, naar Auckland. Ondanks dat ik er helemaal klaar voor was, bleven de tranen bij het afscheid niet uit. Maar zoals een wijs man ooit zei: ‘Je moet niet in problemen denken, maar in oplossingen’. Dus werden de tranen ingeruild voor het mooie vooruitzicht dat mij stond te wachten in Nieuw-Zeeland. Om 22:00 uur zou de vlucht naar Dubai beginnen, maar aangekomen bij de gate, wordt iedereen vriendelijk verzocht om de gate te verlaten. Niet wetende wat er gaande was, mocht ik na een tijdje alsnog gaan boarden. In het vliegtuig kregen we te horen dat er een tas was gevonden zonder eigenaar, zoals zo vaak. Uiteindelijk bleek ook dit loos alarm. Na een vlucht van 6,5 uur kom ik aan in Dubai om over te stappen naar een ander vliegtuig. De 13 uur durende vlucht naar Melbourne kon beginnen. Na uren slapen, film kijken, muziek luisteren en verveling kom ik eindelijk aan in Melbourne. Vanuit hier was het nog maar 3 uur vliegen naar eindbestemming Auckland. Naast me zat een kind te huilen en te krijsen wat mijn humeur niet ten goede kwam, maar goed, het was ‘slechts’ 3 uurtjes vliegen.
In Auckland aangekomen, werd ik meteen opgewacht door mijn taxichauffeur. Hij zette me af bij mijn verblijfplaats The Empire Apartments in hartje Auckland. Ik werd hartelijk ontvangen door mijn twee kamergenoten, 2 russen die hier al een geruime tijd wonen. Na de kennis maken en nadat ik mijn kamer had ingericht en mijn koffers had uitgepakt, moest er even tijd gemaakt worden om testen hoe goed het bed ligt. Na een tijdje kwam het besef dat ik nog moest eten en moest ik boodschappen gaan doen. Het werd al donker, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik als wereldreiziger ging de grote stad verkennen. Eerst moest er geld gepind worden om vervolgens mijn expeditie voor te zetten naar de supermarkt. Na een zoektocht vanjewelste had ik mijn boodschappenlijst compleet. Hierna kon ik mijn stageperiode goed beginnen met een welverdiende dürüm döner. Weer thuisgekomen was de tank leeg en was het tijd om te slapen.
Ohja, ik heb nog niet verteld bij wat voor bedrijf ik stage ga lopen en wat mijn stageopdracht inhoudt. Morgen begint de stage bij Turners and Growers. T&G is een bedrijf dat groenten en fruit produceren. Naast de teelt doet het bedrijf onderzoek naar de producten en verpakt de producten zelf en slaat ze vervolgens op en transporteert ze. Ik heb de opdracht gekregen om samen met een aantal anderen een implementatieplan voor een CRM-systeem (Customer Relationship Management) op te stellen. Momenteel heeft dit bedrijf dit systeem nog niet, maar met behulp van dit systeem kan T&G beter inspelen op de behoefte van de klant en klantgerichter te werk gaan.
Dit was het voor nu! Voor komende week staat het weerzien met Lizzy, Bram, Amber en Lissa op de planning, maar hierover vertel ik meer in het volgende verslag.
E noho ra :)
Voordat ik aan de opleiding Bedrijfskunde en agribusiness aan HAS Hogeschool te ’s-Hertogenbosch begon, wist ik dat ik minimaal een periode van 12 weken in het buitenland moest doorbrengen om daar ervaring op te doen middels een stage. Mijn idee was van begin af aan om deze stage zo ver als mogelijk uit te voeren. Hierbij kwam ik al snel uit bij Nieuw-Zeeland of Australië. Ik weet, dit is niet de verste bestemming die men vanuit Nederland kan bezoeken, maar op die eilanden in de Grote Oceaan is het lastig om een stageplek te vinden. Vandaar dat ik uiteindelijk ben uitgekomen bij Nieuw-Zeeland.
Na eerst zelf diverse interessante bedrijven te contacteren, bleken deze bedrijven geen interesse te hebben in een stagiair. Vandaar dat ik toen de keuze heb gemaakt om een bemiddelingsbureau, StageReizen.nl, in te schakelen. Ondanks dat school ons nadrukkelijk meegaf dat dit geen goed idee zou zijn, heb ik, hoe eigenwijs ik ook ben, deze keuze toch gemaakt. Tegen alle verhalen in die school over dit soort bureaus verteld, bleek dat dit bureau wel te vertrouwen is en niet alleen maar geld te opstrijken. Natuurlijk is het duur betaald, maar ik moest iets. Ik moest en zou mijn stage gaan uitvoeren in Nieuw-Zeeland. Na lange onzekerheid, kreeg ik zo’n 3 weken geleden toch de bevestiging dat ik mijn stage kon gaan uitvoeren in Nieuw-Zeeland. In de 3 weken die volgden, moest werkelijk alles nog geregeld worden. Ik had nog helemaal niks waarmee ik dit avontuur tegemoet kon gaan: geen paspoort, geen creditcard, geen visum, geen ticket, niks verzekerd en ga zo maar door. Het waren dus 3 drukke weken waarin uiteindelijk alles prima geregeld werd.
Afgelopen donderdag was het dan eindelijk zover. Het avontuur van mijn leven kon eindelijk beginnen. De persoon waarvan vrijwel niemand had verwacht dat hij in z’n uppie naar de andere kant van de wereld zou vertrekken, kon eindelijk zijn koffer inpakken. Op het ticket stond dat ik 30 kilogram aan ruimbagage mee mocht nemen, dus begon ik met het inpakken van mijn koffer. Toen vrijwel alle benodigdheden in de koffer zaten, begon het welbekende gevecht met de overvolle koffer. Met tweeën 10 minuten proppen, passen en meten kon de koffer nog net dicht: het eerste karwei zat erop. Vervolgens moet ik emotionele keuze maken. Zoals sommige wel weten, ben ik heel gehecht aan mijn oude, vertrouwde Kipling tas. Deze tas heeft al zo’n 10 jaar dienst gedaan als schooltas, maar ook tijdens de zomervakantie kreeg deze tas geen welverdiende vakantie. Nee, hij ging zo’n 6 jaar lang mee naar bestemmingen in vrijwel alle Zuid-Europese landen. Maar na goed overleg hebben we besloten dat deze reis te gevaarlijk zou zijn voor mijn Kipling tas. Hij moet nog, hopelijk, 1,5 jaar dienst doen als schooltas voordat hij met pensioen kan, dus kreeg hij nu dan toch echt zijn welverdiende vakantie. Gedurende deze vakantie kan hij herstellen van alle wonden die hij heeft opgelopen tijdens mijn schoolperiode. In ruil voor mijn makker, mocht de welbekende trolley koffer met mij op wereldreis.
De ongeveer 28 uur durende reis ging van Schiphol, via Dubai en Melbourne, naar Auckland. Ondanks dat ik er helemaal klaar voor was, bleven de tranen bij het afscheid niet uit. Maar zoals een wijs man ooit zei: ‘Je moet niet in problemen denken, maar in oplossingen’. Dus werden de tranen ingeruild voor het mooie vooruitzicht dat mij stond te wachten in Nieuw-Zeeland. Om 22:00 uur zou de vlucht naar Dubai beginnen, maar aangekomen bij de gate, wordt iedereen vriendelijk verzocht om de gate te verlaten. Niet wetende wat er gaande was, mocht ik na een tijdje alsnog gaan boarden. In het vliegtuig kregen we te horen dat er een tas was gevonden zonder eigenaar, zoals zo vaak. Uiteindelijk bleek ook dit loos alarm. Na een vlucht van 6,5 uur kom ik aan in Dubai om over te stappen naar een ander vliegtuig. De 13 uur durende vlucht naar Melbourne kon beginnen. Na uren slapen, film kijken, muziek luisteren en verveling kom ik eindelijk aan in Melbourne. Vanuit hier was het nog maar 3 uur vliegen naar eindbestemming Auckland. Naast me zat een kind te huilen en te krijsen wat mijn humeur niet ten goede kwam, maar goed, het was ‘slechts’ 3 uurtjes vliegen.
In Auckland aangekomen, werd ik meteen opgewacht door mijn taxichauffeur. Hij zette me af bij mijn verblijfplaats The Empire Apartments in hartje Auckland. Ik werd hartelijk ontvangen door mijn twee kamergenoten, 2 russen die hier al een geruime tijd wonen. Na de kennis maken en nadat ik mijn kamer had ingericht en mijn koffers had uitgepakt, moest er even tijd gemaakt worden om testen hoe goed het bed ligt. Na een tijdje kwam het besef dat ik nog moest eten en moest ik boodschappen gaan doen. Het werd al donker, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik als wereldreiziger ging de grote stad verkennen. Eerst moest er geld gepind worden om vervolgens mijn expeditie voor te zetten naar de supermarkt. Na een zoektocht vanjewelste had ik mijn boodschappenlijst compleet. Hierna kon ik mijn stageperiode goed beginnen met een welverdiende dürüm döner. Weer thuisgekomen was de tank leeg en was het tijd om te slapen.
Ohja, ik heb nog niet verteld bij wat voor bedrijf ik stage ga lopen en wat mijn stageopdracht inhoudt. Morgen begint de stage bij Turners and Growers. T&G is een bedrijf dat groenten en fruit produceren. Naast de teelt doet het bedrijf onderzoek naar de producten en verpakt de producten zelf en slaat ze vervolgens op en transporteert ze. Ik heb de opdracht gekregen om samen met een aantal anderen een implementatieplan voor een CRM-systeem (Customer Relationship Management) op te stellen. Momenteel heeft dit bedrijf dit systeem nog niet, maar met behulp van dit systeem kan T&G beter inspelen op de behoefte van de klant en klantgerichter te werk gaan.
Dit was het voor nu! Voor komende week staat het weerzien met Lizzy, Bram, Amber en Lissa op de planning, maar hierover vertel ik meer in het volgende verslag.
E noho ra :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley